ویروس کوید-19 ، عضوی از خانواده‌ی ویروس کرونا است که به خودی خود معمولا فقط باعث سرماخوردگی می‌شود. مشکل این است که کووید-19، کارش از این حرفا گذشته و باعث مرگ و میر می‌شود. با این حال، نکاتی وجود دارد که اگر رعایتشان کنیم، از این پاندمیک (Pandemic) جان سالم به در می‌بریم و اولین موردش هم این است که یاد بگیریم زنده بمانیم. با یوکن همراه باشید.
راه‌حل
نشانه‌های موجود چیست؟ بیش از 90 درصد افرادی که به دلیل ابتلا به کووید-19 جان خود را از دست داده‌اند، بیماری‌های حاد دیگری نیز داشتند. در این موقعیت، بدن به دلیل داشتن مشکلات دیگر، با آمدن کووید-19 به سادگی مغلوب می‌شود. بیماری‌های قبلی بدن درمان نشده و در نتیجه، فرار از کووید-19 غیرممکن است. این فکر تا حدود زیادی درست است.
تمام علائم مزمن التهاب بالای بدن، به خاطر واکنش به خطرها، چه فیزیولوژیکی و چه روان‌شناختی است. واسطه‌ی مهم این واکنش، سیستم ایمنی بدن است. خطرات روانی مشکل‌ساز، از آن دسته خطرهای فیزیکی‌ای است که شما نمی‌توانید از افکار و احساسات مزاحم خود فرار کنید و علاوه بر آن، سرکوب کردن این احساسات شرایطتان را حتی بدتر هم می‌کند. در نتیجه، هر انسانی تا حدودی از هورمون‌های استرس بالا و التهاب، رنج می‌برد.
بسیاری از مردم یاد گرفته‌اند تا خطر را به روشی که کمترین آسیب وارده را به همراه داشته باشد، دفع می‌کنند. با این حال، بسیاری از ما، مهارت‌های لازم را آموزش ندیده‌ایم و در نتیجه سلول‌های التهابی ما مزمن‌تر و حادتر می‌شوند. همین پایه و اساس بیماری مزمن است. در سال 2014، بیش از 150 میلیون آمریکایی از حداقل یک بیماری مزمن با هزینه‌ی سالانه‌ی 3/7 هزار میلیارد دلار (تقریبا معادل 20 درصد تولید داخلی کشور) رنج می‌بردند.
بیماری‌های قلبی-عروقی، بیماری‌های عروق محیطی، بیماری‌های خودایمنی، چاقی، دیابت بزرگسالی، اضطراب، افسردگی ، اختلال وسواس اجباری، اختلال دوقطبی، همه و همه شرایط مزمن مرتبط با التهاب و نابودی متابولیک بافت هستند. این یک روند بالینی است و باعث شده که بسیاری از مردم از بیماری‌های متعددی رنج ببرند.
پلن اِی: التهابات زندگی‌تان را کاهش دهید
مستند «پلَن اِی» (Plan A)، 12 مدل اقدامات مختلف را که سطوح تورم و التهاب شما را کاهش می‌دهد، ارائه می‌دهد. راه‌هایی مثل درک و درمان اضطراب، به کار انداختن تکنیک‌های آرام‌بخش، نوشتن، خواب کافی، شناسایی خشم، رسیدگی به مشکلات خانوادگی، رسیدگی به مشکلات پزشکی، رسیدگی به سلامت و تغذیه، ورزش کردن، بازی کردن، بخشیدن و به دست آوردن دوباره‌ی دیدگاه ما نسبت به زندگی خود، در این مستند ارائه شده‌اند.
اگر اکثر موارد حاد کووید-19 به بیماری‌های مزمن ربط دارند، پس باید آنها را بررسی کنید. سطوح پایین‌تر التهاب، شانس کمتری برای درمان دارد و در آن فرآیند تقریبا از کنترل خارج می‌شود، به اندام‌های مختلف آسیب زیادی وارد می‌کند و ریه‌ها را با مایع پر می‌کند.
این طرح توسط گروهی از پزشکان و دانشمندانی گردآوری شد که احساس می‌کردند این رویکرد در کاهش شدت بیماری مرگ‌بار کووید-19، تاثیر بسیاری دارد. در حال حاضر، چندین متخصص دارند روی همین رویکرد کار می‌کنند. راهکار یک گروه، استفاده از داروهای پیشگیری بود، اما این کار را می‌توان از راه‌های دیگر نیز انجام داد.
شادی، یک مهارت اکتسابی است و واضح است که آنهایی که می‌دانند چطور روابط معنی‌دار و غنی را تجربه کنند و در حال زندگی کنند، عمر بیشتر و با کیفیت‌تری خواهند داشت. برخورد با کووید-19، دقیقا نیازمند همان برخوردی است که باید با بیماری‌های مزمن داشته باشیم. آن هم این است که سطح خطر و تورم را کاهش داده و ایمنی را بالا ببریم. بدیهی است که سرعت بیماری کووید-19، به مراتب بیشتر از بیماری‌های مزمن است.
می‌توانید این مستند را به هر کس دیگری معرفی کنید
لطفا برای همه‌ی دوستان، خانواده و همکاران خود، «پلن ای» را پخش کنید و آنها را تشویق کنید که این مستند را میان دوستان و اطرافیان خودشان نیز پخش کنند. این مستند همچنین الگو‌ی مراقبت‌های بهداشتی از یک بیماری، برای رفاه آینده است. این یعنی ایجاد ایمنی به جای قرار گرفتن در معرض خطرات جانی. اغلب بیماری‌های روانی و فیزیکی مزمن، قابل پیش‌گیری‌اند و برخی حتی قابل بازگشت هستند. مستند «پلن ای»، نمایانگر تلاش بسیار عده‌ای برای تغییر اوضاع کووید-19 و نیز روشی است که در آن به مراقبت‌های بهداشتی و بیماری‌های مزمن می‌پردازیم.
همچنین طبق این پروسه، هر فرد برای نقش خودش در سلامت خود، کاملا مسئول است. بله، اینکه برای پیدا کردن پاسخ مشکلاتمان، دست دیگران را نگاه کنیم و از آنها تقلید کنیم، کار آسانی است، اما پاسخ هر شخصی با دیگری متفاوت است. اگر همه تلاش کنیم تا مسئولیت شخصی هر جنبه از زندگی خود را بپذیریم، می‌توانیم این روند بی‌رحمانه‌ی بیماری کووید-19 و ماهیت خدمات بهداشتی را تغییر دهیم. یادتان نرود که ما می‌توانیم با ایجاد تغییرات کوچک در جامعه، کیفیت زندگی خود و نسل‌های آینده را افزایش می‌دهیم. ما هر کدام باید به وظایف شخصی خود عمل کنیم تا جامعه بتواند از این بیماری مزمن، جان سالم به در ببرد.
منبع: PsychologyToday
