در ماه آوریل سال 1993، یعنی بعد از 7 سال تحریم، بالاخره مردم پیروز شدن. «جنرال الکتریک» خودش رو به طور کامل از تجارت تسلیحات هسته‌ای کنار کشید و اظهار کرد که این موضوع یه تصمیم تجاری بوده. اگه فقط ضرر فروش تجهیزات پزشکی رو درنظر بگیریم، این تحریم برای «جنرال الکتریک» 50 میلیون دلار هزینه داشت. زمانی که این کمپین در سال 1984 کار خودش رو شروع کرد، کلاهک‌های هسته‌ای در حال آماده باش دائم بودن و ایالات متحده‌ی آمریکا داشت روزانه 5 بمب اتمی می‌ساخت. در پایان مدت فعالیت این کمپین، دیگه هیچ بمب اتمی به وسیله‌ی «جنرال الکتریک» تولید نمی‌شد.
اما این تمام ماجرا نیست. جنبه‌های منفی و مخفی کار «جنرال الکتریک» عمیق‌تر از این‌هاست. اوضاع، خصوصاً برای آمریکایی‌ها بدتر می‌شه. در سال 1986، «جی.ای» کانال «اِن. بی.سی» رو خریداری کرد. در سال 1989 و تنها در طول یه سال، «جنرال الکتریک» نزدیک به 2 میلیارد دلار سود کرد که این سود، حاصل قراردادهای نظامی این شرکت بود و مربوط به تجهیزاتی می‌شد که توی جنگ خلیج ازشون استفاده شده بود. و البته، جای تعجب نیست که شرکت «جنرال الکتریک» با ارائه‌ی سلاح به دولت آمریکا کمک کرده بود. در مورد حملات هوایی به ناکازاکی و هیروشیما، تحقیقاتی به عمل اومد و معلوم شد که این کارها با کمک «جی.ای» انجام گرفتن. بنابراین، معلوم شد که شرکت مادر «اِن. بی.سی» طراحی، تولید، و عرضه‌ی قطعات تمام دستگاه‌های جنگی در طول جنگ خلیج رو برعهده داشته. این موضوع، موشک‌های جنگی دور بُرد مادون صوت و دستگاه‌های بمب افکن رادار گریز و بمب افکن‌های «بی - 59» رو هم دربرمی‌گیره. بنابراین، واقعیت اینه که انگیزه‌های مالی، این شرکت رو به سمت و سوی نادرستی هدایت می‌کردن. وقتی، خبرنگاران و مشاوران شبکه‌ی تلویزیونی «اِن. بی.سی»، عملکرد تسلیحاتی ایالات متحده رو تحسین می‌کردن، این ستایش درباره‌ی تجهیزاتی بود که توسط «جی.ای» ساخته شده بود. یعنی همون سازمانی که حقوق و دستمزدهای اون‌ها رو پرداخت می‌کرد. برای تماشای روایتی از جنرال الکتریک با یوکن همراه باشید.
در ماه آوریل سال 1993، یعنی بعد از 7 سال تحریم، بالاخره مردم پیروز شدن. «جنرال الکتریک» خودش رو به طور کامل از تجارت تسلیحات هسته‌ای کنار کشید و اظهار کرد که این موضوع یه تصمیم تجاری بوده. اگه فقط ضرر فروش تجهیزات پزشکی رو درنظر بگیریم، این تحریم برای «جنرال الکتریک» 50 میلیون دلار هزینه داشت. زمانی که این کمپین در سال 1984 کار خودش رو شروع کرد، کلاهک‌های هسته‌ای در حال آماده باش دائم بودن و ایالات متحده‌ی آمریکا داشت روزانه 5 بمب اتمی می‌ساخت. در پایان مدت فعالیت این کمپین، دیگه هیچ بمب اتمی به وسیله‌ی «جنرال الکتریک» تولید نمی‌شد.
اما این تمام ماجرا نیست. جنبه‌های منفی و مخفی کار «جنرال الکتریک» عمیق‌تر از این‌هاست. اوضاع، خصوصاً برای آمریکایی‌ها بدتر می‌شه. در سال 1986، «جی.ای» کانال «اِن. بی.سی» رو خریداری کرد. در سال 1989 و تنها در طول یه سال، «جنرال الکتریک» نزدیک به 2 میلیارد دلار سود کرد که این سود، حاصل قراردادهای نظامی این شرکت بود و مربوط به تجهیزاتی می‌شد که توی جنگ خلیج ازشون استفاده شده بود. و البته، جای تعجب نیست که شرکت «جنرال الکتریک» با ارائه‌ی سلاح به دولت آمریکا کمک کرده بود. در مورد حملات هوایی به ناکازاکی و هیروشیما، تحقیقاتی به عمل اومد و معلوم شد که این کارها با کمک «جی.ای» انجام گرفتن. بنابراین، معلوم شد که شرکت مادر «اِن. بی.سی» طراحی، تولید، و عرضه‌ی قطعات تمام دستگاه‌های جنگی در طول جنگ خلیج رو برعهده داشته. این موضوع، موشک‌های جنگی دور بُرد مادون صوت و دستگاه‌های بمب افکن رادار گریز و بمب افکن‌های «بی - 59» رو هم دربرمی‌گیره. بنابراین، واقعیت اینه که انگیزه‌های مالی، این شرکت رو به سمت و سوی نادرستی هدایت می‌کردن. وقتی، خبرنگاران و مشاوران شبکه‌ی تلویزیونی «اِن. بی.سی»، عملکرد تسلیحاتی ایالات متحده رو تحسین می‌کردن، این ستایش درباره‌ی تجهیزاتی بود که توسط «جی.ای» ساخته شده بود. یعنی همون سازمانی که حقوق و دستمزدهای اون‌ها رو پرداخت می‌کرد. برای تماشای روایتی از جنرال الکتریک با یوکن همراه باشید.
