صرف زمان برای خود می‌تواند راهی عالی برای پیشرفت فرزندان شما باشد. شواهد زیادی مبنی بر اینکه یک پدر و مادر سالم و خوشحال به احتمال فراوان فرزندی سالم و شاد پرورش می‌دهند وجود دارد. در یوکن، در ارتباط با تأثیر والدین شاد خواهید دانست.
برای مروری کامل بر روی این موضوع که چرا والدین شاد بچه‌های شادتری را پرورش می‌دهند، بهتر است به کتاب جدید آن داگلاس با عنوان والدین شاد فرزندان شاد، نگاهی بیندازید.
داگلاس با بالا بردن هشدارهایی درباره میزان وسواس در مورد فرزندانمان شروع می‌کند. ما بی‌وقفه در تلاش هستیم تا دنیای اطراف فرزندانمان را شکل دهیم و تلاش بیهوده‌ای برای موفقیت های بی‌وقفه برای آن‌ها داشته باشیم.
از قضا، تمام این استرس ها به‌هیچ‌وجه بر روی بچه‌های ما اثر خوبی ندارد و به طور قطع به عنوان والدین به سلامت روحی و جسمی ما آسیب می‌رساند.
یک استراتژی بهتر خوشحال بودن این است که کمی بیشتر استراحت کنیم و مراقب خودمان باشیم. کمی غفلت مناسب می‌تواند فرزندان ما را در مسیری که در نظر داریم قرار دهد. در نهایت به آن‌ها کمک کند که در زندگی خود الگویی برای تعادل بین زندگی و کار و انتظارات معقول، داشته باشند.
کدام والدین به تربیت فرزندان خود آسیب می‌رسانند؟
از این گذشته، اخیرا یک مطالعه در مورد نوجوانان، توسط دب سیبنات و گروه بین‌المللی همکارانش انجام شد. این مطالعات نشان داد که نوع خانه‌ای که کودک در آن بزرگ شده است، واقعا بر سلامت عاطفی کودک تأثیر می‌گذارد. بیشترین خانه‌های آسیب‌زا خانه‌هایی هستند که با این موارد مشخص می‌شوند:
1. یک محیط خانه سخت که والدین اغلب در آن مشاجره می‌کنند.
2. والدینی که مشکلاتشان را با یکدیگر در میان نمی‌گذارند یا در یافتن راه حل همکاری نمی‌کنند.
3. خانه‌ای که فاقد گرمای والدین است.
4- خانه‌ای که در آن کودکان بیش از حد رفتارهای کنترل‌گر والدین را تجربه می‌کنند. به خصوص فشار مداوم که برای دستیابی به نتایج غیرواقعی در موضوعات آکادمیک به آن‌ها وارد می‌شود.
5. خانه‌ای که والدین ویژگی‌های شخصیتی آزاردهنده‌ای مانند دم دمی مزاج بودن دارند.
به نظر می‌رسد که همه این محیط‌های خانگی با اضطراب کودکان، تعادل عاطفی ضعیف و اعتمادبه‌نفس پایین آن‌ها همراه است.
این ایده در مورد ایجاد انعطاف پذیری در کودک با تغییر دنیای کودک، همان چیزی است که من در بحث تغییر دنیای شما به آن استدلال می‌کنم. علم انعطاف‌پذیری و مسیر درست موفقیت، این‌طور کار می‌کند، کودک درون سیستم والدین قرار دارد، جایی که برای ایمن نگه داشتن کودک است.
چگونه می‌توان با سیستم روحی و جسمی فرزند خود آشنایی پیدا کرد؟
البته، کودک از یک سری زیر سیستمهایی تشکیل شده است. مانند یک سیستم عصبی که به استرس واکنش نشان می‌دهد. همچنین یک سیستم روان‌شناختی (شناخت و احساسات کودک) که بستگی به این دارد که مراقبان کودک چگونه کار خود را انجام می‌دهند.
به همین ترتیب، سیستم والدین، خود جزئی از سیستم‌های بزرگ‌تر اجتماعی است. مانند یک جامعه دینی، یک سیستم اقتصادی، یک سیستم مراقبت‌های بهداشتی و یک فرهنگ.
تحقیقات من چگونگی تأثیر مقاومت در برابر هر یک از این سیستم‌ها بر سایر سیستم‌ها را نشان می‌دهد. به عنوان مثال، کودکی که توسط والدینی دوست داشتنی، عاطفی و ایمن در درون جامعه پرورش یافته است دارای حد تحمل بالاتری است. (در طولانی مدت نیز، مقاومت بیشتری دارد زیرا انعطاف‌پذیر است). این کودک به احتمال زیاد کودکی خواهد بود که احتمال کمتری برای آسیب‌دیدگی عصبی دارد.
کودکانی که دچار آسیب‌دیدگی شده اند هرگز برای تحمل رفتار دیگران آموزش ندیده‌اند. برای مثال، اگر والدین اظهار نظر نژادپرستانه در خانه انجام دهند، با در نظر گرفتن انعطاف‌پذیری (به معنی مجموعه‌ای از خصوصیات و فرصت‌هایی که باعث آسان‌تر شدن کنار آمدن با مشکلات می‌شود و بتوانیم در طول بحران سازگار شویم) احتمالا سازگاری و انعطاف‌پذیری کمتری خواهند داشت.
بنابراین جای تعجب نیست که وقتی والدین نیازهای خود را برآورده می‌کنند، قادر به رفع نیازهای فرزندان خود نیز هستند. به عنوان مثال، یک مطالعه خوب توسط سونیا لوتار و لوسیا سیسیولا نشان داد که اگر چه این مهم است که والدین، به ویژه مادران، در نقش خود به عنوان والدین رضایت داشته باشند، اما از نظر سلامت روان و کارایی نیز مهم است که پشتیبانی اجتماعی بسیار خوبی را تجربه کنند.
به عبارت دیگر، هرچه والدین احساس رضایت بیشتری داشته باشند و از نظر عاطفی نیز پشتیبانی شوند، در فرزند پروری بهتر هستند و رشد روانی و اجتماعی فرزند آن‌ها نیز بهتر است.
ازخودگذشتگی بی حد و اندازه برای فرزندان و گذاشتن فرصت‌های بسیار کم برای شارژ شدن عاطفی خود، (مورد رایج عدم تعادل زندگی کار و والدینی که همه چیز را برای فرزندان خود فدا می‌کنند) شیوه تربیتی مناسبی نیست. قرار نیست والدین بهترین محیط را برای فرزندان خود فراهم کنند.
چگونه به خود و فرزندانمان کمک کنیم تا نقش خود را به خوبی ایفا کنیم
خبر خوب این است که کارهایی وجود دارد که ما به عنوان والدین می توانیم برای کمک به خودمان انجام دهیم و در آخر به فرزندانمان کمک کنیم تا در خانه ای زندگی کنند که برای آن‌ها بهترین است.
برنامه‌های زیادی برای والدین وجود دارد که می‌توانید به آن‌ها بپیوندید. همچنین کتاب‌های بسیار خوبی مانند داگلاس نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. لیست کوتاه برخی از مؤثرترین راهبردها شامل موارد زیر است:
1. در مورد رشد و پیشرفت کودک یاد بگیرید. والدینی که به عنوان پدر و مادر در نقش خود احساس قدرت می‌کنند، می‌خواهند در هنگام بحران احساس اعتمادبه‌نفس و آرامش بیشتری کنند. خواه آن فرزندی که بحران آفریده فرزند دو ساله شما باشد که در طول شب نمی‌خوابد یا فرزند 12 ساله شما که با یک خال‌کوبی به خانه می‌آید.
2. گروهی از دیگر والدین را پیدا کنید که می‌توانید برای مشاوره به آن‌ها مراجعه کنید. این ممکن است خانواده بزرگ شما یا یک انجمن آنلاین باشد. حتی ممکن است والدینی باشند که وقتی شما و فرزندتان در زمین بازی هستید، با آن‌ها ملاقات می‌کنید. در مورد مباحثات خود فکر باز داشته باشید تا دیگران نیز در این باره فکری باز داشته باشند.
3. به یاد داشته باشید که چرا در درجه اول پدر یا مادر هستید. امیدوارم این یک انتخاب باشد. این بدان معنا است که در بعضی از موارد نگه‌داری از فرزندان، یک حرفه شخصی یا یک هدف زندگی به حساب می‌آید. به نظر می‌رسد افرادی که اهمیت نقش خود را درک می‌کنند تحمل بیشتری نسبت به استرس دارند.
4- اگر در خارج از خانه کار می‌کنید، هر آن‌چه که در توان دارید برای تعادل زندگی و کار برقرار کنید. هیچ فرمول کامل و بی‌نقصی در مورد اینکه والدین باید به چه میزان برای فرزندان خود وقت بگذارند وجود ندارد. این شرایط با بزرگ‌تر شدن فرزندان و تغییر درخواست‌های کاری آن‌ها تغییر می‌کند.
ترفند این است که دنیای اطراف خود را به اندازه کافی تغییر دهید تا برخی از نیازهای شما برآورده شود. این می‌تواند یک تمرین روزمره یا ده دقیقه فعالیت صبحگاهی در روزی که قرار است سر کار بروید باشد. حتی می‌تواند نوشیدن یک فنجان قهوه و تمرین کشیدن نفس عمیق باشد.
شاید این یک تعطیلات را ایجاد کند که برای شما و همچنین برای کودکان مناسب باشد. بهترین توصیه‌ای که من به عنوان یک پدر یا مادر دریافت کردم این بود که لازم نیست علاوه بر سرپرست، آشپز و خزانه دار بودن، برای فرزندم به شکلی که او دوست دارد نقش بازی کنم.
حرف آخر
به احتمال زیاد موارد بسیاری وجود دارد که ما به عنوان والدین می‌توانیم برای تعدیل استرس و بهبود بهزیستی خود آن‌ها را انجام دهیم. هر استراتژی که باعث بهبود دنیای اطراف فرزندان ما می شود. همچنین شانس بچه‌های ما را در داشتن منابع مورد نیاز برای مقابله با استرس خود بهبود می بخشد. به خاطر فرزندان خود با خودتان خوب باشید.
